Rola mamy i żony
Moja rodzina
Ale hej, nasza rodzina nie jest taka zwyczajna! Sonam i Kandżu przybyły do nas prosto z Tybetu, co dodaje naszej codzienności szczyptę himalajskiej magii.
Jak to się stało, że w naszej rodzinie znalazły się dwie niezwykłe tybetańskie dziewczynki?
Jak to się stało, że w naszej rodzinie znalazły się dwie niezwykłe tybetańskie dziewczynki?
Mając już dwójkę dzieci z pierwszego małżeństwa 12-letnią Zuzię i 4-letniego Franka, wraz z moim drugim mężem Piotrem najpierw postanowiłam zaopiekować się Chime — dziewczynką z Tybetu. Jej historia jest niesamowita, jako 11-latka porzuciła swój rodzinny dom i uciekła przez Himalaje do Indii, gdzie poszła do szkoły.
W związku z tym, że nie uczyła się najlepiej, została z tej szkoły relegowana. Dla małej dziewczynki z Tybetu są w takiej sytuacji tylko dwa wyjścia — zostać prostytutką albo… krawcową. Tutaj pojawił się kolejny problem – Chime nie potrafiła szyć.
Z pomocą przyszedł jej wuj mnich Ajama oraz Fundacja Sam Jub Ling, którzy na zaproszenie Zespołu Szkół Bednarska w Warszawie postanowili sprowadzić ją do Polski. W naszym kraju była już jej kuzynka Sonam, która przyjechała w ten sam sposób tylko wcześniej.
Dziewczyny miały już za sobą czas spędzony w Polsce, dlatego posługiwały się w małym stopniu językiem polskim. Chime mówiła tylko po tybetańsku, słabo po chińsku, o angielskim już nie wspominając.
We wrześniu 2008 roku Sonam zamieszkała z naszą Zuzią w pokoju. Nie było nam łatwo. Wiedzieliśmy, że brakuje nam doświadczenia, działaliśmy intuicyjnie. Nie mieliśmy żadnych dokumentów, a w naszych głowach kotłowało się wciąż jedno pytanie – co dalej?
Polski